zgorzkniałym Bentzem – idealistka.

– Ciekawe, skąd wiem, że tego pożałuję? – Milczała przez chwilę, jakby rozważała różne
galerii.
– Nie przejmuj się. Poradzę sobie z nim, uznałam tylko, że powinieneś wiedzieć.
spokojnie może się spotkać z przyjaciółką U Brunona, włoskiej knajpce w Marina del Rey,
nękała go była żona... Wyciągała do niego ‘ ręce z wody w przemoczonej czerwonej
Chora noga dawała mu się we znaki, mięśnie w udzie płonęły żywym ogniem, biodro
z nią w galerii sztuki w Venice Beach.
Decatur, szły na cafe au lait, ciasteczka i ploteczki do Cafe du Monde. Przeglądały gazetę i
– Twojemu mężowi na pewno się spodoba – mówię, patrząc na fotografię. – Na pewno. –
Bentz znieruchomiał.
– Ona i tak się zabijała, człowieku. Prochami. Alkoholem. Nie myślała logicznie. Miała w
dechy i pognałam w stronę mariny. Opóźnienie samolotu kosztowało mnie mnóstwo czasu.
– Nie mam pojęcia, w jaki sposób ta kobieta mogłaby mieć coś wspólnego z sobowtórem
gwizd, pisk hamulców, odgłos metalu trącego o metal ogłuszał, zapach palonej ropy drażnił

policzkowe, ostry podbródek. Była też odpowiedniej budowy, ale wyglądała raczej na
Dziko.
Hayes nie da się to w ciągnąć, nie tutaj, nie teraz.
wiadomości. Zakładam nogę na nogę i patrzę na znajomą twarz na ekranie.
mówienia. Przy nim paplała bezmyślnie. Wszystko dlatego, że był gliną, przy policjantach
– Muszę mieć pewność, Jonas. Chyba rozumiesz.
Nie zostawiła ich tak, tego była pewna. A kochanek wyszedł przez garaż. Więc? Czyżby
godziny na dobę.
duża firma. My... to nie Hilton, rozumiesz.
zadowolona, że sprowokowała go do skoku? A może tonie, bo zaplątała się w wodorosty, i
– Wiem o tym.
sprawnie.
Czy oni naprawdę wierzą w te jej wizje?
Mam sposoby, by w nim wywołać te uczucia. O, tak.
którego Jennifer skoczyła do morza, i wszelkie dostępne materiały z okolicy, w której spłonął